Onze lieve oude vriendin Daisy was hier weer een paar dagen te gast.
wat is het toch en lieverd ! Daisy loopt niet meer zulke lange wandelingen, lekker alles op haar gemak. Dan zijn we waar we normaal een half uurtje over doen een klein uurtje onderweg. Daisy komt hier al een paar jaar zo af en toe wanneer haar baasjes er een paar dagen op uit willen. Ze neemt altijd haar eigen mandje mee want daar ligt ze toch het lekkerst in.

Zo nu en dan pikt Iris hem in maar dat vindt ze geen probleem. Het vaste rondje met haar is altijd de Fuikvaart en dan langs de boerderij weer naar huis. Zo nu en dan wil ze verder maar dat houden we tegen want ze heeft best wel artrose en ze is me te zwaar om te dragen. Dan staat ze eigenwijs zoals ze kan zijn op de rem. Mensen die dan passeren moeten daar altijd om lachen en ik zelf ook wel, maar trek haar dan toch wel even de goede richting op. Dan denkt ze wellicht “vooruit dan maar, jij je zin” en hobbelt weer mee.

Ook was het een keer zo koud dat ik dacht, we gaan aan het eind van de vaart maar weer terug naar huis maar dat wilde mevrouw niet. Ze wilde een heel rondje waar ik dan ook maar aan heb toegegeven. Nu weet ik wel dat er een hoop commentaar zou volgen van lezers maar dat moet dan maar zo haha . Daisy had in het begin wat problemen met haar darmen wat door de stres zou kunnen komen. Het was namelijk een dag een beetje druk bij ons in huis en daar kan ze niet zo goed tegen. Dus dat weten we dan voor de volgende keer.

Meid het was weer een genot om op je te mogen passen en hopelijk tot de volgende keer weer.
Dikke knuffel van Astrid en Jan.