Na ruim een maand niets gedaan te kunnen hebben door allerlei omstandigheden hadden we vanmorgen de draad weer opgepakt. We spraken af om 9.30u op onze locatie. We waren met z’n drieën en natuurlijk onze hond.

Onze eerste proef begon op een groot veld en was meteen een driedubbele. Op dat veld stonden een stel afgezaagde boomstronken bij elkaar waar op ik op verschillende drie dummy’s had neergelegd.  Ongeveer een twintig a dertig centimeter van de grond. Mijn collega verstopte na dat ik dat had gedaan ongezien in een bosje drie dummy’s terwijl mijn andere collega op een heuvel ook drie dummy’s lag. Ik had Iris niet laten kijken. Ze had alleen gezien dat ik de dummy’s op de boomstronken had gelegd.

De eerste hond werd ingezet ( ik had er voor gekozen om als laatste te gaan ) . De inzetplek was zo’n honderd meter van de apporten af. Zijn vrouwtje stuurde hem richting het bos om hem halverwege op de zitfluit te zetten en naar links te sturen richting de boomstronken. Hij liep door de zitfluit heen en rende door naar het bos alwaar hij een dummy pakte en hem enthousiast kwam brengen. Helaas voor hem werd dit niet beloond want dat was immers de bedoeling niet. Zijn vrouwtje bracht de dummy weer terug naar het bos terwijl ik met Iris weer even uit beeld gingen. Toen zijn vrouwtje weer terug op de inzetplek was werd haar hond weer vooruit gestuurd.  Nu ging hij wel zitten op de fluit. Ook gaf ze een signaal dat hij iets naar voren moest komen en hier gehoorzaamde hij ook aan. Daarna stuurde ze hem naar links naar de boomstronken.  Hij struinde ze even allemaal af en kwam uiteindelijk met een dummy terug. Zijn vrouwtje was alvast richting het bos gaan staan, de hond kwam naast haar zitten en gaf de dummy af. Zij pakte hem aan en stuurde de hond richting het bos. Daar aangekomen gaf zij het zoek signaal. Na een poosje kwam hij het bos uit met de dummy.  Zijn vrouwtje was alvast richting de heuvel gaan staan en weer kwam hij naast haar zitten. Ze nam de dummy in ontvangst en stuurde hem naar de heuvel.  Eenmaal bovenaan gekomen gaf ze het territorium signaal. De hond ging zoeken en een beetje beneden aan de andere kant vond hij de dummy. Snel kwam hij hem weer naar zijn vrouwtje brengen.

Hond twee onze twaalf jarige DSL was aan de beurt. Hij werd eerst naar het bos gestuurd,  moest even zoeken en kwam er met een dummy uit. Toen zijn baas hem in ontvangst had genomen werd hij naar de boomstammen gestuurd,  ook hier moest hij even zoeken maar vond hem toch redelijk snel. Hij kwam hem weer bij zijn baas afgeven en mocht ook de dummy achter de heuvel halen. Deze had hij snel gevonden en kwam hem weer snel brengen. Ik sta er toch wel versteld van hoe fit deze hond nog is.

Iris was nu aan de beurt. Ik wilde dat ze eerst naar het bos ging. Ik had haar op de zitfluit gezet maar ze keek richting de boomstammen, we liepen een paar meter verder en weer keek ze naar de stammen. Ik zei “nee” en wachte net zo lang tot ze naar het bos keek. Ik stuurde haar richting het bos wat ze nu dan ook deed. Daar aangekomen gaf ik mijn territorium signaal en ging ze zoeken. Het duurde even want het was de laatste dummy. Na een poosje kwam ze er weer uit met dummy. Ik ging richting de boomstammen staan en liet Iris naast me zitten. Daarna heb ik de dummy aangepakt. Nu mocht ze wel naar de boomstammen dus gaf ik haar weer het commando voooooruit. Ze rende vooruit maar kwam een eindje naast de stammen uit. Ik gaf daar mijn territorium signaal en ze boog af naar de boomstammen. Even alles nakijken en ja hoor, daar had ze de dummy te pakken. Ze rende er weer mee naar mij toen en ik kon hem netjes van haar aanpakken. We draaiden ons om naar de heuvel en weer gaf ik mijn commando voooooruit. Toen ze boven op de heuvel was gaf ik weer het zoek signaal. Ook hier moest ze even zoeken en naar beneden achter de heuvel. Even later zag ik haar weer verschijnen met de dummy.

Proef twee was een dubbele. Een markeer op zo’n honderdtwintig meter en een zoek verloren. De voorjager van de DSL wierp zich op als helper om de markeer op te gooien. Het vrouwtje van de Flatcoated ( waarvoor ik even als oppas fungeerde ) verstopte de dummy’s in het bos voor de zoek verloren.

Zij ging ook als eerste met haar hond. Ze gaf het teken aan de helper en die gooide de dummy zichtbaar een eind opzij. De hond had hem zien vallen en kreeg van zijn vrouwtje het commando dat hij hem mocht halen. Hij week iets af van de valplaats maar binnen de normen dacht ik. Toen hij op de terugweg was draaide zijn vrouwtje zich om in de richting van het bos. Hij kwam naast haar zitten en zij kon de dummy aanpakken. Ze stuurde hem richting het bos en riep voordat hij het bos in ging ” zoek apport !” Daar zocht hij even maar had hem al snel gevonden.

Hierna mocht Iris. Ik gaf de helper het teken dat hij de dummy kon gooien. Ik wachtte een paar seconden en gaf haar toen het commando ” apport ! “. Ze rende in één lijn op de dummy af, liep er iets overheen,draaide zich om en pakte hem op. Heel mooi gemarkeerd al zeg ik het zelf hihi. Ik draaide me om in de richting van het bos en zij kwam naast me staan. Ik pakte hem aan en stuurde haar meteen door naar het bos. Na even zoeken kwam ze er weer uit met de dummy.  Deze gaf ze ook weer netjes af.

Ons oudje was als laatste aan de beurt. We spraken af dat hij van waar de helper stond gestuurd zou worden en dat ik hem zou opgooien. Mijn andere collega en ik liepen een eind opzij naar de bosrand zodat ik hem vandaar naar de valplaats voor hem kon gooien  Op zijn teken gooide ik de dummy. De voorjager stuurde zijn hond. Ik had het idee dat hij te vroeg werd gestuurd.  De hond rende in mijn richting en ging op zoek naar de dummy.  Hij bleef te lang bij mij in de buurt dus ik liep een stapje richting de dummy. Hij vond hem nu vrijwel direct en rende terug naar zijn baas. Toen hij hem had afgegeven kwam hij met zijn baas onze kant op. Vanaf daar stuurde hij hem naar het bos waar nog één dummy lag voor hem. Hij kon hem niet vinden maar toen mijn collega even mee het bos in liep had hij hem snel en bracht hem naar zijn baas.

Proef drie was ook weer een dubbele.  Er werden drie dummy’s in een bosje verstopt. De voorjager van de DSL bleef een eind daarvan achter om een dummy op te gooien als de hond uit het bos met de dummy kwam. De inzetplek was een meter of twintig voor een sloot waar ze over moesten.

Hond één werd naar de overkant gestuurd. Toen hij op de kant was gaf zijn vrouwtje het commando vooruit. Hij liep meteen op de goede plek het bos in. Hij moest even zoeken en kwam er weer uit met de dummy.  De helper gooide de tweede op het veld voor hem. De hond keek even waar hij terecht kwam en zwom weer snel naar de overkant. Hij gaf de dummy bij zijn vrouwtje af en werd weer vooruit gestuurd om de tweede te halen. Hij had onthouden waar hij terecht was gekomen dus had hem dan ook zo gevonden, pakte hem op en zwom weer naar de overkant. Hij bracht de dummy snel naar zijn vrouwtje.

Iris was als tweede aan de beurt maar ging een beetje lopen klieren. Er lag een stukje van de inzetplek een tak en die vond ze op dat moment even interessanter dan de proef die ze moest doen. Toen ik haar weer zover had dat ze in staat moest zijn om ingezet te worden ging ze na mijn commando  in eerste instantie de sloot langs. Ik besloot op advies dichter bij de slootkant te gaan staan. Ik gaf nogmaals mijn commando en nu ging ze wel de sloot over. Aan de overkant moest ze tegen een steile kant op klimmen maar dat ging haar goed af. Toen ze weer op de kant was gaf ik een verkeerd commando.  Ipv vooruit riep ik ” zoek apport “. Ze ging naar de helper die de dummy zou opgooien. Helaas voor haar lag er geen dummy. Toen ging ze naar de bosrand en liep daar langs. Ze kwam bij het gedeelte waar ze het bos in moest en daar gaf ik mijn territorium signaal.  Ze ging het bos in en kwam er even later met de dummy uit. Ze liep om de sloot heen en vlak voor me liet ze de dummy vallen en ging staan schudden. Ik was jammer genoeg net te laat met aanpakken. We hadden met mijn collega aan de overkant afgesproken dat hij de dummy pas zou werpen als Iris de dummy had afgegeven. Zo gezegd zo gedaan. Ze zwom weer naar de overkant maar bleef een beetje aan de slootkant hangen. De helper moest een geluidje maken om haar de kant van de dummy op te laten komen. Toen ze hem had liep ze weer om de sloot heen. Ik was weer te laat met aanpakken.

Ik ruilde met de helper aan de overkant om hem met zijn hond hun werk te laten doen. Zijn hond werd over gestuurd maar bleef bij de kant zoeken. Toen hij daar niks vond liep hij richting de bosrand maar bleef vooraan zoeken. Mijn collega die de dummy’s in het bos had verstopt kwam naar de overkant om hem te helpen. Ze liep naar de plek waar ze het bos in moesten en de hond kwam toen ook daar naar toe. Hij ging daar het bos in en had hem toen snel gevonden. Toen hij er weer uit kwam en vlak bij het water was gooide ik met een geluidje de dummy op het veld voor me. Toen hij de eerste bij zijn baas had ingeleverd werd hij weer over gestuurd om de tweede op te halen. Hij kwam op de kant en bleef daar weer zoeken. Ik moest nogmaals geluid maken om hem mijn kant op te krijgen.  Toen hij bij me was moest ik hem wat helpen door een paar stappen richting de dummy te zetten. Hij vond hem en zwom weer over. Normaal is hij altijd de hond die omloopt.

De laatste proef was een memory.  We gooiden allemaal een dummy vooraan in een bos. Daarna liepen we langs over het pad een honderd meter verder. Om dat er een bocht in het pad zat kozen we ervoor om ze in een rechte lijn vooruit te sturen. Waar we vermoeden dat de dummy’s lagen gaven we dan het territorium signaal.  Iris en ik waren als laatste aan de beurt maar ze deed het prima. De andere twee trouwens ook.

Hierna was het koffietijd die ik had meegenomen met wat lekkers.