Het was half negen toen mijn trainingsmaat me kwam halen. We gingen fijn een stukje rijden naar Spaarnwoude.  In eerste instantie wilden we beneden bij de skipiste naar boven maar dat stuk was afgesloten vanwege gladheid. Toen zijn we een stukje doorgereden naar een ander gedeelte waar we een aantal jaren geleden ook wel eens hebben getraind.  We waren met z’n drieën en vier hondjes waarvan één oudje.

Proef 1. De inzetplek was tussen een paar bosjes. Voor ons was een bos waar drie dummy’s waren weggelegd en achter ons een groot veld. Iris en ik begonnen de proef.

Er werd een dummy op het veld gegooid, die ze moest onthouden.  Eerst moest de dummy uit het bos gehaald worden. Ik stuurde Iris vooruit. Eigenlijk had ik haar verkeerd naast me neergezet want de richting die ze op ging was niet de richting die ik wilde, ze ging rechtdoor inplaats van schuin naar het bos. Ik haalde haar terug en probeerde het nog een keer. Na de tweede keer leeg terugkomen bedacht ze zelf eerst de dummy te gaan halen die op het veld lag. Nadat ze deze had afgegeven stuurde ik haar weer naar de bosjes maar dit keer ben ik wat ingelopen.  Nu vond ze hem wel en kwam hem netjes brengen.

Mijn collega deed ondertussen met haar oudje een kort apportje.

Hond twee onze DSL deed het een stuk beter. Hij moest eerst even wachten tot er een paar voorbijgangers gepasseerd waren, en dat duurde wel even. Hij werd naar de bosjes gestuurd,  ging er van achteren in, moest even zoeken en vond hem. Nadat hij deze had ingeleverd mocht hij de dummy op het veld gaan halen.  Deze had hij ook nog goed onthouden en had hem dan ook zo te pakken.

Hond drie was er ook klaar voor. De helper gooide de dummy voor de markeer. Hond en voorjager draaiden zich weer om en hij werd naar het bos gestuurd. Hij hoefde ook niet lang te zoeken. Zijn vrouwtje draaide zich weer om en hij kwam naast haar in de richting waar de markeer gegooid was. Hij gaf de dummy af en mocht vrijwel meteen de dummy op het veld halen.

Hierna liep één van onze voorjagers een eind het veld op voor

Proef 2. Op een meter of honderd staat de helper om een dummy op te gooien.  De eerste hond mocht hem meteen halen. Na even zoeken had hij hem. Terwijl hij op de terugweg was gooide de helper op de zelfde plek zo’n beetje weer een dummy. Nu moest de zelfde hond nog een keer de dummy halen maar nu werd hij met het commando ” vooruit ” gestuurd.  Ook nu moest hij weer even kort zoeken.

Hierna was Iris aan de beurt.  De helper gooide de dummy op , ik wachtte een paar seconden nadat hij gevallen was en stuurde haar er op af.  Zij moest wel even zoeken.  Na een poosje had ze hem dan toch. Volgens de helper was hij in een kuiltje gevallen dus best wel moeilijk te vinden. De tweede duurde ook wel even maar die was toch sneller gevonden dan de eerste.

Ik gooide de dummy voor de helper met zijn hond die aan de overkant stond. Hij had hem goed gemarkeerd dus ook snel gevonden en opgepakt.  Ook de 2e die best wel moeilijk was had hij zo gevonden.

Na deze proef liepen we voorbij een paar speeltoestellen waar ik ook nog een leuk proefje verzon.

Proef 3. Ik had tijdens onze loop naar de volgende proef twee dummy’s op een plateau gelegd ongeveer anderhalve meter van de grond.  Ze konden er komen via een ander plateau dat op een meter boven de grond lag. Mocht dat niet lukken dan lag er aan de achterzijde een plank er naar toe. Één van onze voorjagers had alvast een dummy onder een afdakje gegooid.  Onze DSL ging als eerst. We moeten eerst de dummy op het plateau halen. Hij werd vooruit gestuurd,  keek even naar de dummy op het plateau,  probeerde eerst om er zo op te komen, toen had hij door dat hij via het  laagste er ook kon komen , dus sprong hij daar op,  en vandaar naar het hoogste. Toen hij de dummy had sprong hij weer via het laagste op de grond en naar de baas. Daarna stuurde zijn baas hem naar het afdakje waar ook een dummy onder lag. Deze had hij ook snel gevonden.

Hierna was Iris aan de beurt.  Iris had al snel door dat je via het lage plateautje op de bovenste kon komen.  Ze pakte de dummy en sprong van het plateau op de grond.  Ik moest haar even stimuleren bij me te komen.  Na dat ze hem had afgegeven mocht ook zij de dummy onder het afdakje halen. Toen ze deze had ingeleverd moest ze op haar plaats blijven zitten.  Ik liep met een dummy naar het plateau en lag hem op het laagste plateau voor de derde hond. Toen ik na een aantal minuten terug kwam zat ze nog steeds netjes op haar plaats. Ik moet zeggen,  voor Iris is dat wel een dingetje.

Hond drie vond het ook een makkie. Hij sprong op het plateau, pakte de dummy en sprong er weer af.  Hij rende terug naar zijn vrouwtje.  Ook had hij de dummy onder het afdakje zo gevonden en afgegeven.

Proef 4. Hierna liepen wij ( Iris en ik ) naar een heel lang ruiterpad waar aan het begin de inzetplek was.  Één van onze voorjagers liep met twee dummy’s het pad op. Na een meter of vijftig zette hij een dummy rechtop . Daarna liep hij door tot zo’n honderd meter en zette er weer één neer. We gingen voor succes dus vandaar dat ik Iris liet kijken. Toen hij terug was kon ik haar inzetten. De eerste dummy was snel bereikt,  ze pakte hem op en kwam ook weer snel terug.  De tweede ging ze ook als een speer op af en ook die had ze snel te pakken. Met deze kwam ze iets langzamer terug, maar ook weer niet zo dat je het traag mag noemen. Toen wij klaar waren zette de helper weer twee dummy’s voor de volgende op z’n plaats.

Proef 5. Wij liepen naar de wachtkamer waar onze andere collega al weer een proef had bedacht.  Vanaf de wachtkamer kon je zien dat er een meter of zestig voor ons een aantal blauwe tonnen lagen binnen een hek. Mijn collega liep er naar toe met drie dummy’s.  Met een geluidje gooide ze ze over het hek. In het hek was een doorgang die ze moesten vinden. Voor haar oudje gooide ze een dummy bij het bosje wat daar vlak naast lag. Deze mocht hij vanaf het hek halen. Toen ze terug was stuurde ze eerst haar hond er heen. Hij vond de doorgang en kwam zo bij de dummy’s uit, pakte er één en kwam weer terug naar zijn vrouwtje.  Iris was nu aan de beurt maar kon de doorgang niet vinden. De helper liep erheen, maakte geluid maar nog was dat een probleem.  Toen ze helper richting de ingang liep kreeg ze het eindelijk door. Eenmaal binnen het hek en even zoeken vond ze hem. Het terugbrengen ging redelijk.  Het begon er op te lijken dat haar hoofd vol begon te raken.

Mijn collega haar hond begon nu aan proef vier, waarvan ze de dummy’s niet hadden gezien.  Voor hun was het geen probleem de dummy’s te halen. De helper moest voor zijn hond nog even de dummy’s wegzetten terwijl mijn andere collega voor haar oudje nog een proefje verzon. De DSL van de helper was al die tijd bij ons in de wachtkamer gebleven. De helper kwam zijn hond halen en ook zij deden nu proef vier.  Zijn hond had iets meer moeite met de blinde lijn maar ook hij haalde alletwee de dummy’s binnen. Hierna moest ook hij nog proef vijf doen. Hij had ook wat moeite met het zoeken naar de opening maar had hem sneller gevonden dan Iris.

Nadat we alledrie  deze proef hadden gedaan liepen we naar een groot veld.

Proef 6. Dit was een dirigeer proef.  Links in de hoek ging de ene collega staan en rechts in de hoek de andere. De afstand van de ene naar de andere was ongeveer honderd meter. Iris zette ik in het midden van die twee met haar gezicht naar mij toe op de zitfluit. Ik ging daar een meter of tien er vanaf staan. Eerst werd er links een dummy neergelegd met een geluidje.  Iris keek die kant op maar bleef netjes zitten. Toen ze weer naar mij keek stak ik mijn vlakke hand zichtbaar uit naar links. Daar giing ze als een speer opaf, pakte de dummy en kwam hem brengen. Hetzelfde deden we op rechts. De voorjagers hadden op iedere hoek twee dummy’s achter gelaten en voor één hond in het midden ook een dummy.

De voorjager van de eerste hond stond met zijn hond tegenover de middelste dummy,  en stuurde hem er opaf.  De hond pakte hem op en bracht hem naar zijn baas. Toen werd hij weer naar voren gestuurd en moest in het midden zitten op het fluitsignaal. Daarna werd hij naar links gestuurd,  pakte de dummy op en bracht hem naar zijn baas. Hetzelfde gold voor de rechterdummy maar op het fluitsignaal sprong hij de greppel in die er achter lag. Toen hij weer op de kant was vertikte hij het te gaan zitten ( nat kontje is irritant ). Dan werd hij maar staand gestuurd.

De derde hond deed het zonder dummy in het midden.  Hij werd ook naar voren gestuurd en ging op het signaal zitten. Hij keek naar links dus dacht zijn vrouwtje ik stuur hem naar rechts. Op dat moment ging hij ook inderdaad naar rechts zonder het handgebaar af te wachten.  Hij pakte de dummy en leverde hem bij zijn vrouwtje af. Nu werd hij weer naar voren gestuurd maar toen de zitfluit volgde sprong hij over de greppel het bos in. Vlak vooraan  bleef hij staan. Om de proef toch goed te voltooien liet zijn vrouwtje hem weer voor de greppel komen en liet hem eerst liggen. Daarna op het fluitsignaal zitten , en daarna stuurde ze hem naar links. Hij pakte de dummy op en bracht hem bij zijn vrouwtje.

Proef 7. Hiervoor liepen we over het bruggetje langs de rioolbuizen naar een veld aan het water, dit keer maar even geen waterwerk.  Op onze weg naar de inzetplek lieten we vier dummy’s vallen op de grasbaan naast het veld . Het oudje mocht ook nog even een dummy halen. Dat vind hij nog geweldig om te doen.  Hij werd van korte afstand gestuurd.  Voor ons drieën was het wat moeilijker. De inzetplek was ook op het graspad maar dan een eind verder. Er werd eerst een markeer opgegooid die ongeveer een meter of 60 van de inzetplek lag. Deze moesten ze onthouden want eerst moest de dummy gehaald worden die we hadden laten vallen zo’n 150 meter terug.  De moeilijkheidsgraad was dat er een bocht naar rechts in zat.

De eerste hond had er helemaal geen moeite mee. Zijn vrouwtje stuurde hem vooruit, eerst 50 meter vooruit en dan de bocht om.  Hij deed dit alsof hij het vaker had gedaan.  Hij kwam met de dummy terug en gaf hem netjes af. Daarna haalde hij de markeer ook binnen.

Iris had wat meer moeite om de bocht door te gaan. Daarom maakte ik de inzetplek korter, ik liep een 50 meter op totdat ik voorbij de bocht was. Vanaf daar was het geen probleem.  Toen ze hem had binnen gebracht stuurde ik haar daar vandaar op de markeer. Dat was ook geen probleem.  Ik moest alleen wel wat meer stimuleren om hem binnen te krijgen.

Hond drie nam de opdracht iets te ruim. Toen zijn baas hem vooruit had gestuurd rende hij voorbij de dummy het pad af. Er zat schijnbaar een ander lekker geurtje in zijn neus. Zijn baas opperde ons om naar huis te gaan want dat kon nog wel even duren zei hij. Na een tijd te hebben gewacht en hij aan het zoeken is gegaan lag de dummy voor de markeer voor die hond nog steeds op zijn plek. Ik stuurde Iris vanaf de bocht met het commando ” vooooooruit ” in de richting waar de dummy moest liggen.  Ze had hem gevonden en kwam hem brengen.  Één mooie afsluiting voor ons.  Toen ik omkeek zag ik onze collega aankomen met zijn hond.  Gelukkig was hij meegelopen met een paar mensen die waarschijnlijk ook een lekker ruikende hond bij zich hadden en zijn kant op kwamen.

We vonden het voor vandaag genoeg geweest en gingen aan de koffie.