Het is weer zondagmorgen, dus gezellig weer wat trainen met onze maatjes. De groep was weer compleet.  We waren met vier voorjagers,  en mochten over twee helpers beschikken die ik bij deze wil bedanken ! Wat een luxe niet ?

Het was wel even wennen , het was een uur vroeger dan vorige week. Half tien hadden we afgesproken op de locatie.

Proef 1. De inzetplek is op een punt waar twee sloten bij elkaar komen. We stonden op een grasstrook ( in dit geval modder ) met twee honden naast elkaar. Aan de ene kant loopt een brede ondiepe stoot en aan de andere kant ligt een bosgebied.  Op een honderd meter op de strook naast de sloot stond een helper om de dummy naar de overkant te gooien en in het bos stond ook een helper om daar een dummy voor een verloren te gooien.

De eerste twee stonden er klaar voor. De eerste helper maakte met de eendenlokker een geluid en gooide de dummy over de sloot. De eerste hond mocht hem halen. Hij mocht het goede voorbeeld geven voor de anderen. Hij rende de strook af tot vlak bij de helper en sprong toen het water in. Aan de overkant moest hij even naar de dummy zoeken maar dat duurde niet lang. Toen hij hem had sprong hij weer op dezelfde plek te water en rende door de plomp naar de overkant. Eenmaal op de strook rende hij weer terug naar zijn  vrouwtje. Zijn vrouwtje pakte hem aan en hij schudde zich uit. Halverwege maakte de helper in het bos een geluid voor de andere hond die werd ingezet voor de verloren. Toen de hond die overwater was geweest weer terug was bij zijn vrouwtje mocht de andere hond het bos in gestuurd worden. Zij moest ook even zoeken eer ze de dummy had gevonden. Na een poosje kwam ze het bos uit met de dummy. Hierna wisselden ze van positie. Nu moest de ene hond over water en de andere het bos in. Dit was ook geen probleem voor ze.

Hierna waren Iris en de hond van mijn collega aan de beurt. Iris ging eerst over water. Ook zij liep tot aan de helper en plonsde daar het water in. Ploeterde naar de overkant en moest ook even zoeken voor ze hem had. Daarna rende ze aan de andere kant terug. We hadden met de helper in het bos afgesproken dat hij even zou wachten met het geluid te maken totdat Iris de dummy had ingeleverd.  Toen Iris tegenover mij was sprong ze weer de sloot in en kwam mijn kant op. Op de kant liet ze hem vallen en ging staan schudden.  Daarna pakte ze hem weer op en kwam hem brengen. We moeten dat eens flink gaan oefenen. Hond twee kreeg nu het geluid uit het bos en kon gestuurd worden. Na een paar minuten kwam ook hij met de dummy terug. Ook wij wisselden van positie.  Mijn collega zijn hond werd voor de dummy over water gestuurd. Ook hij rende eerst op de helper af en ging daar te water. Hij moest ook even zoeken naar de dummy. Op dezelfde plek als waar hij er uit gekomen was ging hij er weer in. Toen hij halverwege de grasstrook was maakte de helper in het bos weer het geluid van een geweerschot. Iris zat er al klaar voor en ik gaf het commando ” zoek apport  “. Zij was lekker aan het werk toen een paar hondjes van bezoekers haar kwamen opjagen. Ik heb haar weer bij me gefloten en mijn andere collega vroeg aan de helper door de walkietalkie of hij alsnog het geluid wilde maken. Nadat hij weer het geweerschot had nagedaan stuurde ik Iris weer het bos in. Nu kwam ze wel met de dummy het bos uit, liet hem even aan de anderen in de wachtkamer zien en kwam hem toen afgeven.

Proef 2. Op dezelfde strook maar dan een aantal meters terug was de inzetplek. De helpers waren inmiddels zo’n 150 meter omgelopen zodat ze tegenover ons ongeveer uitkwamen. Wij konden ze niet zien maar door de walkietalkie konden we met ze communiceren. De hond moest dus eerst de sloot over, dan een eind door de begroeiing,  dan weer een sloot over en dan op de kant moest hij ergens liggen. De eerste keer was het een proef waar de dummy boven de bomen uit kwam, met geluid en de tweede keer een blinde vooruit nadat iedereen geweest was.

De eerste ging weer als een speer naar de overkant. Na een aantal seconden kregen we te horen dat hij hem had. Na een poosje zagen we hem weer in beeld met de dummy. Hij rende weer door de begroeiing,  sprong de sloot in en leverde hem bij zijn vrouwtje af. Dit is echt zo’n hond die bwvs door roeien en ruiten gaat.

Hond twee was wat bedeesder, zij sprong niet zo onbesuisd de sloot in, ze is wat voorzichtiger. Eenmaal aan de overkant rende ze ook de begroeiing door, kwam bij de tweede sloot uit en ploeterde zich ook daar door. Toen kwam ze bij haar baasjes uit waar van één  de dummy had opgegooid.  Na even zoeken had ook zij hem gevonden en begon weer aan de terugweg. Zij en haar baasjes hebben zeker een half jaar niet meegetraind om dat zij elders verbleven. Wat knap dat ze dat dan toch allemaal nog in dat hoofd heeft zitten. Toen ze weer bij ons op de strook kwam gaf ze hem weer netjes aan haar vrouwtje af.

Nu was Iris aan de beurt.  Ze zat er klaar voor en we hoorden de helper het geluid maken. Daarna zagen we de dummy boven de bomen uitkomen.  Ik wachtte even met sturen om haar in de gelegenheid te stellen het allemaal in zich op te nemen. Na dat ik haar gestuurd had ging ze op snelheid over het water, rende de begroeiing door en verdween achter de bomen. Daar moest ze door de tweede sloot en kwam toen op het stuk uit waar de dummy moest liggen. Na een poosje hoorden we door de walkietalkie dat ze hem had .  Ze kwam weer in beeld en toen ze bij de sloot kwam zwom ze naar de overkant maar liet de dummy op de kant los om even te gaan schudden. Ze pakte hem weer op en kwam hem brengen.

Nu was de laatste hond aan de beurt. Dat is onze elf jarige DSL. waar nog genoeg pit in zit. Ook hij hoorde het geluid en zag de dummy boven de bomen uitkomen. Hij is eigenlijk niet zo gek op water maar ging er toch doorheen.  Hup, door de begroeiing en uit beeld. We kregen even later te horen dat hij hem had maar meneer koos er voor om dit keer via een omweg terug te komen. Ik was met Iris even een inham ingelopen zodat ze niet zou zien dat dat ook kon. Nadat hij hem bij zijn baas had afgegeven was het tijd voor bijna de zelfde proef maar dan blind.

De eerste deed het weer zonder problemen. Deze hond zou wel voor zijn A diploma kunnen gaan.

Hond twee ging ook weer naar de overkant.  Daar aangekomen gaf haar vrouwtje nog een keer het commando ” vooruit  “. Daar ging ze, door de begroeiing en uit zicht. Even later kreeg vrouwtje te horen dat ze de dummy weer had gevonden. Daar kwam ze weer uit de begroeiing,  sprong weer de sloot in en kwam naar de overkant . Ook zij gaf hem netjes bij haar vrouwtje af.

Nu was Iris weer. Ik gokte er ook op haar blind zonder geluid  over te sturen. Dat ging super. Aan de overkant gaf ik nog wel het commando ” voooooruit ! “. Toen ze over de tweede sloot was liep ze door , een ander bosgebied in. Toen moest de helper even een geluidje maken zodat ze weer terug kwam. Ze ging daar verder zoeken. We kregen te horen dat ze hem had en ik moest influiten. Na twee keer mijn komfluit te hebben gebruikt kwam ze weer in beeld en toen ze bij de sloot kwam nijgde ze een andere kant op te gaan, toen heb ik nog een keer gefloten. Ik liep een andere kant op zodat ze toen ze op de strook kwam achter me aan zou komen. Dit gebeurde ook wel maar liet toch weer de dummy los. Ze schudde zich weer uit en kwam de dummy weer brengen.

De vierde hond was weer aan de beurt. Hij werd over water gestuurd en aan de overkant af zijn baas nog het commando dat hij vooruit moest gaan. Hij twijfelde even en zijn baas gaf nogmaals het commando.  Nu ging hij wel door. Hij kwam bij de helpers uit en zocht naar de dummy. Toen hij hem had gevonden ging hij weer buitenom. Hij werd gestoord en liet de dummy vallen en tegelijkertijd floot de baas hem in. Toen kwam hij zonder dummy over het pad. De baas zette hem op de zitfluit en daarna gaf hij aan dat hij naar links moest. De hond gehoorzaamde en kwam weer bij de dummy uit die hij had laten vallen. Hij pakte hem op en kwam hem bij zijn baas brengen.

Proef 3. Wij liepen met z’n vieren richting de helpers. Daar werd een dirigeer proef ontwikkeld.  De hond moest eerst een vijftig meter vooruit, dan moest hij na het signaal van de fluit gaan zitten met zijn gezicht naar de voorjager toe. Dan werd er links een meter of dertig daar vandaan een dummy opgegooid. Als de hond dan weer naar zijn baas keek werd hij naar links gestuurd.  Als hij de dummy had afgegeven werd hij weer vooruit gestuurd.  Nu gooide een helper in het verlengde van hem een dummy. De hond werd dan overhands doorgestuurd. Op de terugweg gooide de helper weer een dummy op hetzelfde pad. Als de dummy  weer was ingeleverd werd hij vooruit gestuurd , dit keer zonder afgestopt te worden.

De eerste hond werd vooruit gestuurd en stopte op de fluit. Hij bleef even vooruit kijken tot zijn vrouwtje hem iets terug floot en daarna meteen de zitfluit. Daarna kon de helper die links stond de dummy opgooien en de hond zijn vrouwtje hem naar links sturen.hij vond snel de dummy en bracht hem bij zijn vrouwtje die hem meteen weer in de goede richting liet zitten. Hierna werd hij weer vooruit gestuurd en op het zitpunt klonk weer de fluit van zijn vrouwtje. Nu ging hij wel meteen zitten met zijn gezicht naar het vrouwtje. De helper die verscholen langs de rechte lijn stond gooide de dummy op de strook en de hond werd overhands doorgestuurd. Toen hij deze dummy had afgegeven mocht hij nog een dummy op de rechte lijn halen maar dit keer zonder onderbreking. Hij deed dit allemaal heel mooi en was een voorbeeld voor allemaal.

Hond twee was aan de beurt. Zij werd ook vooruit gestuurd maar had geen zin om te gaan zitten op het punt waar het moest. Zij bleef liever staan. Toen het haar vrouwtje niet lukte om haar te laten zitten gooide de helper op links toch maar de dummy. De hond wachtte op het gebaar van het vrouwtje om naar links te mogen. Na even zoeken had ze hem gevonden en kwam hem bij haar vrouwtje af geven. Ook zij werd nu weer vooruit gestuurd en op het zitpunt afgestopt. Zij draaide zich weer om en keek weer naar haar vrouwtje. De helper verscholen naast  de groenstrook maakte een geluidje en gooide de dummy op de strook. Zij werd nu ook overlangs doorgestuurd. Deze had ze ook snel gevonden en kwam hem bij haar vrouwtje brengen. De derde die blind was neergegooid mocht ze nu zonder afgestopt te worden halen.

Nu was Iris aan de beurt. Ik was wat overmoedig en probeerde het eerst op de manier zoals voorgaande honden hadden gedaan. Ik stuurde haar vooruit en voor het zitpunt gaf ik de zitfluit. ( normaal gesproken wil dat thuis wel lukken ) Eigenwijs als ze was ging ze meteen naar de helper die links stond, gelukkig had ze geen succes maar bleef wel even daar zoeken. Toen ze weer bij me was werd er geadviseerd haar op het zitpunt te zetten en weer bij me te roepen. Dit lukte goed. Ik probeerde haar weer naar het zitpunt te sturen en af te stoppen. Weer ging ze naar de helper. Dit is schijnbaar toch wat te moeilijk voor haar. Ik bracht haar naar het zitpunt met haar gezicht naar mij toe en liet haar blijven. Ik liep een meter of dertig terug riçhting de inzetplek, draaide mij om en gaf de helper een seintje dat hij de dummy kon gooien. Toen ze weer naar mij keek stuurde ik haar naar links. Na even zoeken had ze hem gevonden en kwam hem brengen. Ik bracht haar weer naar het zitpunt en liep zelf weer een dertigtal meters terug. Nu gaf ik de helper bij de groenstrook een teken dat hij kon gooien. Het geluid lokte Iris om om te kijken en zag waar de dummy terecht kwam. Toen ze mij weer aan keek stuurde ik haar overhands door. Toen ze ook deze had afgegeven stuurde ik haar vooruit zonder een stopteken te geven. Ze ging weer als een haas naar voren, pakte de dummy en kwam hem ( bijna )netjes brengen.

De laatste hond was aan de beurt. De hond werd vooruit gestuurd.  Vlak voor het zitpunt gaf de voorjager zijn signaal maar de hond had ook even een extra commando nodig om te gaan zitten. Verder deed hij het ook allemaal goed.

Proef 4. We liepen weer over het bruggetje en het voedpad terug naar het grote veld,  maar niet zonder dat de helper als memory vier dummy’s bij het bosje neer had gegooid. Hij bleef daar ook verdekt opgesteld voo als er toevallig andere honden zouden langs komen en per ongelu een dummy zouden meenemen. De afstand naar het grote veld was ongeveer honderdvijftig meter. Daar stonden we op linie terwijl de andere helper bij een kuil omringt door een dijkje klaar stond om een dummy in de kuil te gooien. De afstand hiervan was ongeveer honderd meter. De eerste hond was onze DSL die klaarstond voor de markeer. De helper gooide de dummy in de kuil maar van de inzetplek af zag je niet dat er een kuil was, je zou denken aan een heuveltje. Hij liep om de helper heen en kwam weer terug naar het heuveltje.  Hij ging er overheen en ging daar zoeken. Na een poosje had hij de dummy gevonden die hij naar zijn baas bracht. Toen mocht hij de memory gaan halen maar er waren een paar honden in die buurt dus wachtte zijn baas even met inzetten. Toen ze daar weg waren stuurde hij hem vooruit. We hadden afgesproken dat als de hond met de dummy op de terugweg zou zijn de volgende voor de markeer in de kuil gestuurd mag worden.

De andere honden deden eigenlijk hetzelfde als de eerste. Even buiten de kuil een beetje zoeken en dan in de kuil.

Als laatste was Iris aan de beurt. Toen de vorige hond op de terugweg was gooide de helper voor haar de dummy in de kuil. Ook zij liep er eerst buiten te zoeken. Het duurde even eer zij de kuil in ging. Ze bleef dicht bij de helper zoeken maar daar lag hij niet. Ze ging weer de kuil uit , weer even daarbuiten zoeken en toen er weer in. Eindelijk kreeg ze door dat hij verder lag. Toen kwam ze mij de dummy brengen. Zegaf hem af en liep netjes los mee naar de plaats waar ik haar in ging zitten voor de memory. Er lag er nog maar één dus dat was al pittig,  maar die dummy lag ook nog eens in het bosje in plaats van er voor. Ze ging eerst rechts van het pad zoeken, maar al snel naar links het bosje in. Na even zoeken had ze hem en kwam in sneltreinvaart terug. Ze kwam keurig voor me zitten en ik kon hem aanpakken.

Met deze proef eindigden we meteen onze training. Het was inmiddels ook weer koffietijd geworden.