Wat een heerlijk weer vandaag. We waren om negen uur weer op onze locatie. We waren met vier voorjagers, de honden en een helper.

Proef 1. Dat was een markeer.  We stonden met z’n vieren in een soort van vierkant opgesteld met een flinke afstand van elkaar.  In het midden stond de helper. Hij had twaalf  dummy’s bij zich, voor iedere hond drie. De honden moesten allemaal los van de lijn behalve Iris, daar gokte ik niet op. De helper gooide een dummy van zich af en wees iemand aan waarvan de hond hem mocht halen.  Er was wel eens een hond die insprong maar die was goed te corrigeren. De eerste twee waren best wel moeilijk voor Iris.  Ze had ze niet gemarkeerd.  De derde wel, daar ging ze in één lijn op af, pakte hem op en kwam hem brengen.  De andere honden hadden het sneller door allemaal.

Proef 2.  .  Hierna liepen we door over het viaduct.  De helper liep door naar de electriciteitsmast en lag daar vier dummy’s neer . Ik koos er voor om als laatste te gaan zodat ze niet kon wisselen. Ik had gehoord van de andere voorjagers dat halverwege de inzetplek een wit obstakel stond dus ik moest daar iets voorbij gaan staan. Oké,  ze bleef netjes zitten , keek vooruit naar de mast maar toen ik haar stuurde flikte ze het toch om naar het witte object te gaan.  Het was een paddestoel waar ze even aan snuffelde en kwam toen weer naar me toe. Ik stuurde haar weer vooruit en nu ging ze als een speer richting de mast. Daar ging ze lopen rommelen. De dummy lag best wel in zicht volgens mij maar mevrouw ging er omheen rennen. Toen heb ik haar weer bij me gehaald, laten zitten en blijven.  Ik ben zelf naar de dummy gelopen, heb hem laten zien en ben weer teruggelopen.  Toen zette ik haar weer in, en na weer wat geklooi pakte ze hem op en kwam hem brengen.

Proef 3. Na de proef bij de mast liepen we weer een stukje door. Vlak voor de uitkijkheuvel gingen we de trap af naar beneden.  Hier gingen we in linie staan en liepen wat passen vooruit. De helper maakte een geluidje waarop de honden moesten gaan zitten. Hierna nog een geluidje en tevens wierp hij een dummy op het veld. Dan moesten de honden om de beurt de dummy halen.  Dit gebeurde zo’n drie keer per hond. Toen waren we aan het eind van het veld en draaiden ons om om weer een aantal te halen. Op een gegeven moment vond Iris het schijnbaar welletjes en ging weer lopen klieren.  Toen ze de laatste moest halen ging het weer goed. Het was een witte die ze zo had gevonden.

Proef 4. Hierna liepen we naar het bruggetje waar we even moesten wachten want de helper ging in het bos wat aan de andere kant van de brug lag vier dummy’s verstoppen. Hij had ze iets van de grond af gelegd waardoor het voor de honden wat moeilijker was. De eerste twee hadden hem redelijk snel gevonden. De dummy’s lagen best wel diep in het bos. Het duurde even voor dat Iris hem had. Ik zag dat ze hem had maar liet hem voor ze het bos uit kwam vallen. Ik mocht hem zelf pakken want ze vertikte het. De laatste hond had meer moeite met de dummy te vinden dus moest de helper even in actie komen.  De dummy scheen verplaatst te zijn.

Proef 5. De laatste was een overwater apport. De honden moesten best wel een breed watertje over om aan de overkant te komen. Op het ruiterpad lag dan de dummy. De eerste twee deden het prima. Ze hadden snel de dummy gevonden en kwamen weer keurig over water terug. Ze gaven  hem ook netjes bij hun baas af. Toen was Iris aan de beurt.  Ze wachtte netjes op mijn commando.  Ging het water in maar leek in eerste instantie achter de eenden aan te zwemmen maar bedacht zich. Ze kwam wat verder aan de overkant uit. De helper moest een geluidje maken om haar bij de dummy te krijgen. Toen ze hem had kwam ze weer overwater terug.  Ik liep weg om haar achter me aan te krijgen , ze kwam wel een stukje maar liet hem toch los. Na wat aandringen pakte ze hem weer op en gaf hem alsnog. De laatste hond ging ook mooi over water , pakte de dummy maar ging wel over de brug terug.

Hierna was het tijd voor de koffie. We hadden een lange gezellige nazit want het zonnetje scheen lekker.