Het is weer zondagmorgen dus gaan we weer lekker wat trainen met een klein groepje. We spraken weer af bij de Boseilanden 1. We waren nogal vroeg op de locatie en één van onze voorjagers was er nog niet. We besloten om ze nog even uit te laten misschien dat Iris nog de speelmodes in haar hoofd had, of ze had gewoon haar dag niet. Wie zal het zeggen.

Proef 1. De inzetplek is bovenop de dijk. Één van onze voorjagers liep naar beneden met drie dummy’s.  Hij liep helemaal naar het einde van de struikjes. Daar maakte hij een geluid en liet daar een dummy achter. Daarna liep hij door langs de bomenrij en na een meter of vijfentwintig liet hij weer een dummy vallen met geluid.  Toen liep hij weer een eind door en liet de laatste dummy vallen, ook weer met geluid. Ik had zolang zijn hond even in bewaring genomen, die samen met de andere honden zijn bewegingen hadden gadegeslagen.

Hij was ook de eerste die zijn hond de dummy liet halen. Dit deed hij keurig netjes. De afstand naar de dummy’s was zo’n honderd meter. De hond pakte de dummy op en kwam weer in sneltrein vaart terug naar zijn baas.

Hond twee was aan de beurt. Ook hij ging als een speer naar beneden.  Eenmaal bij de dummy dacht hij ” hee, daar ligt er nog één en verruilde de ene voor de andere. Hij twijfelde even welke hij nou zou nemen en kwam toen ook weer snel terug en gaf hem keurig af.

Iris was nu aan de beurt. Ook zij rende de dijk af , ging langs de bossages en kwam achter uit waar nog de laatste dummy moest liggen. Na even zoeken had ze hem gevonden. Ze kwam weer als een duveltje uit een doosje terug maar beneden aan de dijk ging ze haar eigen ding doen. Ze deed vanalles behalve de dummy afgeven totdat ik een dummy uit mijn tas haalde en een stukje weg liep. Toen kwam ze achter me aan na eerst de andere dummy opgepakt te hebben. Zo kon ik hem in ontvangst nemen en haar aanlijnen.

Proef 2. We blijven op dezelfde dijk. Mijn collega loopt aan de andere kant naar beneden terwijl ik zijn hond weer bij me houd. We hebben op die dijk goed zicht dus hij kon een heel eind lopen. Op zo’n tweehonderdvijftig meter van de dijk  achter een aantal struiken gooide hij met een geluid ( hij moest flink zijn best doen ) drie dummy’s met geringe afstand van elkaar.  Daarna liep hij terug naar de dijk en bleef op het eind ervan staan om daar een markeer op te gooien als de hond op de terugweg was.

De eerste hond rende naar beneden. Over de greppel, het fietspad en schuin over het veld in de richting vanwaar hij het geluid had gehoord. Eenmaal achter de bosjes konden we hem niet meer volgen. Na een poosje zagen we hem weer terug komen rennen. Toen hij wat dichterbij was zagen we ook dat hij de dummy had. De collega op de dijk gooide de tweede dummy weer met een geluid naar beneden. Toen de eerste was afgegeven mocht hij de andere dummy halen. Ook deze gaf hij netjes af.

Ik zei nog tegen Iris ” zo moet jij het nou ook doen “. Het begin ging goed. Ze rende naar beneden maar liep een iets andere weg dan de eerste hond. Toen ze over het fietspad was liep ze over de grasbaan naar waar de achterste bosjes lagen en ging daar omheen. Zo kwam ze ook bij de dummy’s uit. Ze pakte er één op en kwam ook weer heel snel mijn richting op, alleen kwam ze hem weer niet afgeven. Ik werd geadviseerd weer aan de andere kant een eind naar beneden te lopen. Na wat gedoe had ik hem dan toch weer. Ze zat weer netjes naast me toen de collega aan het eind van de dijk de dummy naar beneden gooide. Iris liep eerst op mijn collega af en daarna meteen naar beneden.  Nu pakte ze de dummy en kwam ze hem wel meteen brengen.

Nu wisselden mijn collega en ik even van plaats want zijn hond was aan de beurt. Ik ging op het eind van de dijk staan om de markeerdummy op te gooien. De voorjager stuurde zijn hond naar beneden,  ook hij rende schuin over het veld om achter de bosjes uit te komen. Hij moest ook even zoeken naar de dummy want het was de laatste. Toen hij hem had gevonden en weer terug op het fietspad was gooide ik de markeerdummy voor hem. Nadat hij de andere dummy bij zijn baas had ingeleverd mocht hij die ook halen.

Proef 3. Er was inmiddels een bezoeker gekomen die ook wel even wilde helpen. Hij mocht meteen een markeer opgooien op zo’n tweehonderdvijftig meter afstand. We maakten er een dubbele proef van. Rechts in de bosjes zat een collega die daar een dummy neer lag.

De eerste hond had niet gezien dat de markeer werd opgegooid. Hij moest overnieuw. We hoorden ook geen geluid. De tweede keer lette hij beter op en zag toen dat er in de verte iets gebeurde. Hij rende daar op af na het commando van zijn baas. Hij moest even zoeken maar na een aantal seconden en wat hulp van de helper had hij hem toch gevonden. Toen hij hem had afgegeven werd hij vooruit gestuurd naar een zitpunt. Daar had de hond niet zoveel zin in, om te gaan zitten en bleef staan. Van daaruit stuurde zijn baas hem naar rechts. Ook hier moest hij even zoeken maar kwam even later met de dummy er uit. Hij had hem netjes afgegeven aan zijn baas.

Nu was Iris aan de beurt. Ik wachte even tot ze de richting van de helper op keek, we hoorden immers geen geluid en stak toen mijn hand omhoog. Na een paar seconden gaf ik het commando apport ! Ze rende op de helper af, moest even zoeken maar kreeg toen de dummy in het vizier. Ze pakte hem op en dacht weer wat te gaan spelen ermee. Heel frustrerend werkt zoiets.  Na wat geklooi kwam ze hem toch brengen. Ik nam de dummy aan en bracht haar naar het zitpunt en liep zelf een eind terug. Ze keek naar de bosjes en toen weer naar mij. Op dat moment stak ik mijn hand naar rechts met het commando toemaar erbij. Ze flitste naar rechts de bosjes in en kwam even later weer uit met de dummy. Nu kwam ze hem wel netjes brengen.

De derde hond was aan de beurt. Zijn vrouwtje had in de bosjes de dummy achter gelaten. De helper gooide de dummy en zijn vrouwtje stuurde de hond er op af. Hij pakte hem meteen op en bracht hem bij zijn vrouwtje. Toen stuurde ze hem vooruit naar het zitpunt maar hij liep iets te ver door. Ze floot hem weer in en nu ging hij wel op het punt zitten. Nu kon ze hem naar rechts dirigeren . Hij rende het bosje in en kwam vrijwel meteen bij de dummy uit. Zodoende was hij ook weer snel uit het bosje met de dummy en bracht hem weer bij zijn vrouwtje.

Ik vond het wel tijd om aan de koffie te gaan, het was inmiddels half twaalf en ik had er ook niet meer zo’n zin in met een Iris die lekker doet wat ze zelf wil. Volgende week weer nieuwe kansen.