Om half tien hadden we afgesproken .We moesten een eindje rijden dus werd ik wat vroeger opgehaald.  Het was een duingebied waar de honden vrij toegang hebben. Ook weer een prachtige locatie. We waren met vier voorjagers en een helper.

Proef 1. We brachten met z’n allen een dummy naar een zoek gebied wat de honden moesten onthouden.  De helper liep in die tussentijd naar een duintop zo’n honderd meter van de inzetplek.  De inzetplek was op een andere duinpan. Voor de eerste drie honden werd de dummy op een iets moeilijker plek geworpen dan voor Iris die als laatste aan de beurt was. De drie honden deden de proef keurig netjes. De helper wierp de dummy, de hond mocht hem meteen halen, moest even zoeken en bracht hem naar zijn baas.  Daarna moest hij de dummy in het zoekgebied ( dat ook ongeveer op honderd meter lag ) halen en ook weer afgeven aan zijn baas.

Met Iris liep ik op aanraden naar beneden maar de proef verliep iets anders .  De helper gooide de dummy en na een paar seconden stuurde ik haar er op af. Ze had hem snel gevonden en liep meteen naar het zoekgebied, liet de dummy los en pakte de andere op. Ze kwam hem brengen. Na dat ik hem had aangepakt stuurde ik haar weer naar het zoekgebied om de andere dummy te halen.

Proef 2. Was een lijn naar boven op een duintop door het zand ( waar één van ons vier dummy’s had neer gelegd ) en een markeer in de begroeiing rechts van de inzetplek ook op een duin. Laten we zeggen dat de afstand voor beide aporten weer honderd meter was.

Er stonden twee honden met hun baas op post . Er werd rechts van hun eerst een markeer opgegooid. Daarna werd eerst een hond naar boven gestuurd. Als deze de dummy geraapt had mocht hond twee op de markeer gestuurd worden. Als ze allebei  hun dummy hadden ingeleverd wisselden ze van plaats. Dit verliep allemaal soepel. Om bij de markeer te komen moesten ze of door hoog helmgras en wat ruige struiken of ze konden via een kleine omweg over een zandpadje. De tweede hond koos daarvoor. Eigenlijk onvoorstelbaar want hij wist precies waar hij omhoog moest om bij de dummy uit te komen.

Voor Iris en de andere hond hadden we iets anders afgesproken.  Toen de markeer opgegooid was mocht Iris hem meteen halen. Ook zij koos voor een omweg maar dan via de andere kant.  Zij kwam bij de helper uit, na even zoeken had ze de dummy gevonden. Toen ze hem had ingeleverd werd de andere hond voor de lijn naar boven gestuurd. Hierna wisselden ook wij van plaats. Er lag boven nog maar één dummy maar toch had ze hem snel gevonden. Na dat ik haar aangelijnd had werd de andere voor de markeer gestuurd.  Hij moest ook even zoeken.

Proef 3. We liepen een eind verder door de duinen tot een collega voorjager weer een leuke proef had bedacht.

We ( mijn collega  voorjager en ik ) stonden op een plateau. Links van ons stond de helper ook op een verhoging en tegenover ons stonden de andere twee voorjagers.  Alle afstanden waren ongeveer 150 meter. Als eerste gooide ik een dummy voor me op de rand van het plateau voor een hond aan de overkant. Ze moest eerst naar beneden, zich een weg banen door de ruige begroeiing en dan weer omhoog om op het plateau te komen. Door de hoogteverschillen was het best wel eeen moeilijke proef.  Toen ze eenmaal boven was moest ze even zoeken maar vond vrij snel de dummy en ging het eind weer terug. Na haar gooide ik een dummy voor de andere hond die aan de overkant stond. Deze was iets makkelijker te vinden. Ook hij baande zich een weg door de rommel. Wat heeft deze hond nog veel pit. Hij is best wel al op leeftijd maar er zit nog flink vaart in. Hij had de dummy ook snel gevonden en bracht hem ook weer snel naar zijn baas. Hierna was Iris aan de beurt. Ik lijnde haar af, gaf een teken naar de overkant door mijn hand op te steken en er werd een dummy in het zand gegooid aldaar. Ik liet Iris even observeren. Daarna op mijn commando ging ze als een sneltrein naar benenden en ging zo snel als ze kon naar de overkant. Ondanks dat ik het even in haar had laten opnemen moest ze aan de overkant aangekomen toch nog even zoeken naar de dummy. Ze pakte hem op en kwam weer terug. Toen ze weer op het plateau was liet ze hem los. Het schijnt dat ze een dummy met zand eraan niet prettig vinden. Na een paar keer het commando apport herhaald te hebben pakte ze hem weer op en gaf hem af.

Bij mijn naaste collega haar hond verliep het soepeler. Hij wist precies wat hem te wachten stond en haalde zonder problemen de dummy aan de overkant.

Hierna kwam de helper in actie. Hij gooide eerst voor de honden aan de overkant stuk voor stuk een dummy in de ruigte, en daarna waren wij weer aan de beurt. Weer liet Iris de dummy vallen terwijl wij dat thuis toch best wel wat oefenen. Mijn collega haar hond had er geen problemen mee.

Proef 4. De helper stond op een hoge duinpan en gooide een dummy op. Zonder dat wij het zagen lag hij eerst halverwege een dummy achter een verhoging waar de honden langs kwamen als ze naar hem op weg waren. De bedoeling was dat ze die eerst zouden pakken op ons territorium signaal.

Hond één liet even zien wat de bedoeling was en of wij dat allemaal maar even na wilden doen. De voorjager van deze hond had er vertrouwen in want ze zouden op dat punt verwaaiing krijgen.

Iris mocht als tweede. Ik was bang dat ze meteen zou doorlopen naar boven maar toen ze iets voorbij de eerste dummy was kreeg ze hem in de neus en keerde om. De helper stond al klaar om zijn dummy weg te halen als ze door zou lopen. Ze pakte de dummy en kwam terug. Ik probeerde haar met de dummy naast me te laten zitten maar ik kon hem net niet aanpakken. Hierna stuurde ik haar weer richting de helper.  Na even zoeken had ze de dummy gevonden en kwam weer terug.

De andere twee liepen ook een klein stukje voorbij de eerste dummy maar kregen hem ook in de neus en pakte die eerst.

Proef 5. We stonden met zn vieren naast elkaar op het stukje duin vanwaar ook de inzetplek naar proef vier was. Één van ons had vier dummy’s zichtbaar op een plateautje gelegd en kwam terug. De helper had zich verscholen achter een bosje achter ons. De bedoeling was dat de honden om en om een oefening deden. De eerste naar het plateau,  de tweede naar het bosje, de derde weer naar het plateau en de vierde naar het bosje. Naar het plateau moesten ze door een hele ruige begroeiing vlak naast een watertje of omlopen via een pad. Naar het bosje moesten ze over een zandpad dat op een splitsing uitliep. Voor de splitsing lag een bosje maar een stukje verder na de splitsing ook, en daar had de helper zich verscholen.

Er waren al een paar honden geweest voordat Iris aan de beurt was. Ik stuurde haar eerst naar het bosje via het zandpad. Bij het bosje voor de splitsing gaf ik mijn territorium signaal,  veel te vroeg natuurlijk ( ik kreeg het door op de walkietalkie ).  Ik wist niet dat de helper bij het volgende bosje zat. Afijn, ik floot haar weer bij me en stuurde haar nu verder door. Ze ging bij de splitsing naar links terwijl ze naar rechts moest. De helper moest even een geluidje maken en daar reageerde ze op. Toen ze hem had kreeg ik de melding dat ik haar moest terug fluiten. Nu gaf ze de dummy netjes af. We konden vrijwel meteen weer aan de bak voor de dummy op het plateau nadat de vierde hond was geweest. We draaiden ons om en ik stuurde haar die richting op. Ze trok door het ruige gebied richting het plateautje. Onderaan bleef ze even kijken waar ze naar boven kon. Links onderaan was de beste manier. Na een  tiental meters was ze boven en kreeg ze de dummy in zicht. Er lagen er nog twee. Zonder te wisselen koos ze er één en kwam er mee naar beneden. Bij het ruige gebied moest ze even worstelen om er doorheen te komen maar eenmaal bij me gaf ze hem ook dit keer netjes af. De anderen deden het geloof ik ook wel goed.

We hadden weer lekker gewerkt en het was weer tijd voor de koffie. Ik had er nog even een verlaat paasbrood voor gemaakt maar dat ging er in als koek hihi.