We hadden afgesproken om 9.00u op onze locatie . We waren met z’n drieën en drie honden.  We waren voor elkaar helper.

Proef één. Dat is een lijn op een onverhard pad met twee heuveltjes. Ik vermoed dat de afstand een meter of vijftig was. De dummy lag op het tweede heuveltje. Ik koos ervoor om als laatste te gaan want Iris wil nog wel eens wisselen.  De eerste hond moest nog even wat aangestuurd worden. De tweede nam even een poosje de benen want die had waarschijnlijk wild geroken. Toen hij weer bij zijn baas was werd hij alsnog vooruit gestuurd naar de dummy. Daarna was Iris aan de beurt, die zit vol adrenaline. Ze ging als een speer naar het tweede heuveltje,  zocht even naar de dummy , nam hem in de bek en kwam ook als een speer weer terug, ging zitten en bood hem netjes aan. Hierna liepen we door naar een lang pad wat aan een T splitsing lag.  Mijn mede collega’s opperde een dirigeer proef.

Tweede proef.  Één van onze voorjagers  lag rechts aan het eind van het pad ( ongeveer 100 meter ) drie dummy’s. De andere voorjager deed dat links maar die lagen wat dichterbij. Doordat ik uit zicht stond kon ik niet zien hoe de eerste twee het deden. Volgensmij ging het wel goed. Daarbij kwam ook nog dat Iris behoorlijk irritant aan het doen was. Toen we aan de beurt waren zag ik dat dirigeren niet zitten want dat trainen we nooit samen.  Ik liet haar op het pad zitten voor de verste dummy  . Op mijn commando ging ze er weer als een speer vandoor. In één keer rende ze naar de dummy, pakte hem op en kwam terug. Na dat ze hem had afgegeven draaiden we ons een halve slag. Ze wilde er meteen weer vandoor maar dat kon ik nog voorkomen. Ik gaf weer het commando en daar ging ze weer.  Ook met de tweede kwam ze weer snel terug. Hierna liepen we het pad af in de richting van het viaduct wat over de snelweg loopt.

Proef drie. Vlak voor het viaduct loopt een brede sloot met aan de overkant een hele, steile helling van een meter of vijf hoog.  Één van onze voorjagers had daar drie dummy’s neergelegd en kwam weer naar onze kant. De inzetplek was ter hoogte van een zendmast.  Wij gingen weer als laatste zodat Iris ook kon zien wat de bedoeling was.  De eerste hond deed het perfect ! De tweede hond ging over water pakte de dummy maar had de neiging om om te lopen zodat hij niet hoefde te zwemmen maar dat kon zijn baas nog voorkomen.  Toen waren wij aan de beurt. Iris wachte op mijn commando en ging netjes over water. We merkten wel dat er een behoorlijke stroming stond want ze werden wat afgedreven . Eenmaal aan de overkant moest ze even zoeken naar de dummy. Toen ze hem had ging ze even uit beeld maar kwam later weer terug. Geen idee wat ze daar moest maar ze had de dummy nog in haar bek.  Ook zij was heel even aan het kijken of ze kon voorkomen om die steile helling af te gaan.  Toen ze door had dat dat niet kon kwam ze weer op mijn hoogte en ging naar beneden. Ze zwom de sloot over en kwam op de kant waar ik net niet de dummy kon aanpakken. Ze liet hem vallen en ging staan schudden.  Daarna pakte ze hem weer op en kwam hem brengen.  Daarna liepen we over het viaduct tot achter de uitkijkheuvel.

Proef vier.  Ik was dit keer helper ( van de wal in de sloot letterlijk ) . Achter de heuvel licht een breed meer . Mijn collega had aan het eind van dat meer op de groenstrook die ernaast loopt drie dummy’s neergelegd. Ik stond bij het begin van dat meer om een tweede dummy een eind op het meer te gooien wanneer de hond op de terugweg was.  De inzetplek was een meter of honderd van de eerste dummy verwijderd.  De eerste twee honden hadden deze oefening al eerder gedaan.  Voor de eerste hond stond ik dichtbij het meer op een klein plateautje . De hond werd vooruit gestuurd en toen hij op de terugweg was wierp ik de dummy in het water.  Vanaf de inzetplek werd hij weer met het commando apport op de waterdummy afgestuurd.  Hij zag mij niet staan en sprong het water in, zwom naar de dummy, nam hem in de bek en zwom terug. Hij bracht hem naar de baas en gaf hem netjes af. Toen was hond nummer twee aan de beurt. Waarom ik niet op het plateautje was gaan staan, wat iets lager lag dan het grasveld weet ik niet. Het gebeurde gewoon. De hond was terug opweg naar zijn baas en ik maakte het geluidje toen ze dicht bij me was. Ik gaf de dummy een slinger en je raad het al, hij bleef in de boom hangen die over het water aan de linkerkant hing.  Toen de hond haar dummy had afgegeven heb ik opnieuw een dummy in het water gegooid. De hond werd hier op afgestuurd,  nam een sprong , plonste in het water en zwom naar de dummy.  Ze nam hem in de bek en zwom weer terug naar de kant.  Ook zij leverde hem netjes bij de baas af. Iris had zich intussen losgerukt en kwam ook even een kijkje nemen. Ik was aan het kijken waar de dummy terecht was gekomen en dacht die krijgen we nooit meer terug.  Ik stelde voor om een nieuwe te kopen voor de gene waarvan hij was maar hij wilde proberen om hem er uit te krijgen.  De man worstelde zich door de bossages naar de boom, schudde aan de tak waaraan hij hing en ja hoor, de dummy viel in het water. Hij riep zijn hond bij zich en die heeft hem eruit gehaald. Knap staaltje werk van die twee.  Toen was Iris aan de beurt. Ik stond met haar bij de inzetplek en stuurde haar vooruit. In eerste instantie ging ze wel maar ze boog af naar het water. Ik floot haar weer bij me maar ze ging  het veld over.  Toen ik haar weer bij me had verplaatste ik de inzetplek naar de rand van het meer. Daar vandaan stuurde ik haar vooruit. Ze ging recht op de dummy af, pakte hem en inplaats van hem te komen brengen rende ze tegen de uitkijkheuvel op.  Na even gekliert te hebben kwam ze hem toch afgeven.  Of we nou nog het water apport hebben gedaan weet ik niet meer.  We gingen hierna weer op pad naar een volgende proef.

Proef vijf. We hadden met de groep ( toen Iris er nog niet was ) een verloren zoek gedaan. Maar daarvoor moesten ze eerst een meter of vijftig door de rommel naar het bosje. De rommel was zo begroeid dat we besloten de dummy’s voor het bosje te leggen. Één van onze voorjagers bleef slan op de plek te markere waar de dummy’s lagen. Met z’n tweeen liepen we naar de inzetplek . Hierna kwam ook onze derde man naar de inzetplek.  Toen hij onderweg was werd de eerste hond ingezet door haar baas. De rommel was zo dicht begroeid dat de hond er niet doorheen kon komen. Ik probeerde het nog een keer met Iris maar ook zij kwam er niet doorheen . We liepen terug naar de baan waar de dummy’s neergelegd waren en kwamen zo ook onze collega voorjager tegen die op weg was naar ons bij de inzetplek.  Het werd dus weer een rechte lijn naar de dummy’s. Nu was Iris als tweede aan de beurt en zonder te wisselen pakte ze de dummy en kwam hem netjes afgeven. Zo hebben we dit evenement toch nog goed afgesloten.

Hierna gingen gingen we aan de koffie met wat lekkers !