Ondanks de verwachte temperaturen van zo’n 27° zijn we vanmorgen toch gaan trainen. We waren weer met z’n vieren en onze honden. De oudjes van 13 en 14 waren ook mee. De locatie was dezelfde als die van vorige week. We hadden de proeven iets aangepast.

Proef 1. Op weg naar de eerste inzetplek hadden we allemaal een dummy op het zijpad gegooid wat door het bos ging. We maakten zelf uit hoe lang we afstand zouden nemen om de hond vooruit te sturen. Op de plek waar ze dan het bos in moesten gaven we een territorium signaal om dat de dummy redelijk dichtbij het pad lag. Iedereen koos hier eigenlijk zijn eigen oefening. Hond één werd vanaf een meter of veertig ingezet. Dit ging super. In één keer rende ze naar het zoekgebied en had al snel een dummy te pakken.

Hond twee ( onze oude DSL van 12 jaar ) werd een eind verder ingezet. Ongeveer een meter of tachtig van de zoekplek. Ook deze hond rende zonder te twijfelen naar de plek waar hij naaar links moest.  Hier kreeg hij de zitfluit. Op de baas zijn teken liep hij naar links het bos in en kwam vrijwel meteen terug met de dummy.

Hond drie werd ook op dezelfde afstand ingezet maar die moest eerst op zijn oudere broer en zus wachten want die mochten eerst even een dummy halen. Hun vrouwtje had eerst voor hun een dummy dichtbij gegooid ( een meter of twintig ).  Die ze na elkaar mochten halen. Daarna mocht hond drie worden ingezet. De moeilijkheidsgraad voor deze hond was dat hij zonder twijfelen over de valplek van de vorige twee moest. Dit was geen probleem.  Na een meter of veertig gaf ze de zitfluit. De hond ging zitten en werd doorgestuurd.  Bij de zoekplek gaf zijn vrouwtje hem het territorium signaal.

Nu was Iris aan de beurt. Ik had dat bewust zo gekozen, dan kon ze ook niet wisselen. Op aanraden van mijn vrouwelijke collega liet ik Iris een stukje volgen, zette haar op de zitfluit met haar gezicht richting de inzetplek ( ook een meter of tachtig ). Ik liep terug naar de inzetplek en stuurde haar overhands door. Bij de valplek gaf ik haar de territorium fluit. Ze ging het bos in en ook niet veel later kwam ze weer met de dummy terug. Eindelijk komt ze nu de dummy meteen netjes afgeven, dat is wel eens anders geweest.

Proef 2. Dit was een zoek  verloren in een best wel ruim bos. Eerst moesten ze een smal bosje door, daarna een pad oversteken en dan kwamen ze in het andere bos. De dummy’s lagen niet ver van elkaar.

Hond één werd vlak voor het eerste bos ingezet en kwam er al verbazend snel met de dummy uit.

Hond twee en drie hadden ook niet veel tijd nodig om de dummy te zoeken. Er stond bij de inzetplek vrijwel geen wind maar in het bos schijnbaar genoeg om verwaaiing te krijgen.

Ik had voor Iris weer als laatste gekozen. Zo kon ze ook niet wisselen met andere dummy’s maar was het wel wat moeilijker om dat het ook de laatste was. Na dat ik haar had ingezet duurde het even voor ze er weer uit kwam. Ik kon niet zien waar ze mee bezig was dus op de gok ( ik verwachtte dat ze al over het pad was ) gaf ik haar het commando ” zoek apport  “. Na een poosje kwam ze er uit met de dummy en gaf hem weer netjes af.

Proef 3. Dit was de proef over de twee sloten maar nu was de inzetplek aan de kant bij het bruggetje. De afstand was in totaal zo’n honderd meter. Ik ging met Iris als eerst, zodat ik daarna mijn collega kon aflossen als helper.  Op mijn seintje ( door mijn hand in de lucht te steken ) gooide hij met een geluidje de dummy een stukje voor zich. Ik stuurde Iris met het commando voooooruit over de eerste sloot die helemaal begroeid was met gras en riet. Eenmaal weer op het droge gaf ik nogmaals het commando. Ze rende het droge stuk over en aan het eind plonsde ze weer het water in, zwom naar de overkant en klom weer op de wal die best wel stijl was, pakte de dummy op en dook weer het water in. Weer op de kant geklommen rende ze weer het gras over naar de tweede sloot vol troep maar dat deerde niet. Toen ze op de kant was liet ze hem vlak voor me los. Ze 0akte hem daarna wel weer op en gaf hem in mijn handen.Via het bospad liep ik naar mijn collega om hem af te lossen.

Hond twee was inmiddels aan de beurt. Hoe zij het gedaan had, geen idee want ik was nog onderweg.

Voor hond drie mocht ik de dummy opgooien. Ik zag een hand de lucht in gaan wat voor mij het teken was om te gooien. De hond werd gestuurd, ging door de eerste sloot vol begroeiing,  rende het rechte stuk op en kwam bij de tweede sloot uit. Daar ging hij een eindje naar rechts.  Ik maakte een geluidje en hij kwam weer mijn richting op. Daar sprong hij weer het water in, klom op de kant, zocht heel even  naar de dummy,  pakte hem op en zwom weer terug naar de overkant.  Ook hij ging weer als een speer terug naar zijn vrouwtje.

Hond vier was aan de beurt.  Dit was de hond die altijd via een omweg droog probeert terug te komen. Op zijn baas zijn teken gooide ik de dummy de lucht in vlak voor me. Zijn baas stuurde hem over de sloot en de hond rende over het gras naar de tweede. Ook hier zwom hij over en pakte de dummy die vlak voor me lag.  Normaal gesproken zou hij dan via het bruggetje terug gaan naar zijn baas maar dit keer pakte hij toch de twee sloten.  De voorjagers kwamen weer mijn kant op.

Proef 4. Ze hadden vlakbij het lange pad ( ruim honderd meter ) tussen het bos door vier dummy’s achter gelaten. Ik liep ook die kant op waar de inzetplek zo’n beetje moest zijn. Voor de eerste drie honden was het geen probleem, ze hadden ze ook daar immers zien neerleggen.

Ik liet Iris weer als laatste gaan. Ik stuurde haar vooruit.  In eerste instantie ging ze ook helemaal vooruit waar de dummy’s moesten liggen. Omdat het nogal ver was zag ik niet of ze er één oppakte. Na een poosje kwam ze leeg terug en verdween in het bos aan de rechterkant. Ze reageerde niet op mijn fluit. Mijn collega opperde om even naar de valplek te lopen. We hadden afgesproken dat als Iris uit het bos zou komen en weer op het pad was ik haar op de zitfluit zou zetten. Ik moest er wel een extra commando aan toe voegen. Mijn collega was bij de valplek naar de dummy aan het zoeken maar kon hem niet meer vinden. Ze heeft er toen nog maar één met een geluidje neergelegd en ik heb Iris overhands doorgestuurd.  Ze kwam hem weer netjes afgeven. Mijn collega vertelde dus dat er geen dummy meer lag en zij er nog maar één had neergelegd om toch nog succes te halen. We zijn later nog met z’n allen gaan zoeken maar de dummy was verdwenen helaas. We lossen dit natuurlijk onderling op.

Proef 5. Als laatste zouden we een dubbele markeer doen op het grote veld. We stonden in een denkbeeldige rechthoek tegenover elkaar. Mijn collega en ik stonden met de rug naar de zon toe op een heuvelt en waren als eerst aan de beurt. Er werd schuin tegenover ons een dummy gegooid maar wel omdebeurt. Iris mocht eerst. We hadden eigenlijk ook afgesproken als de hond hem niet zou markeren de dummy weggehaald zou worden. Maar het gras was zo hoog dat ik dacht de helper zal hem wel laten liggen. Hij wierp de dummy en ik dacht dat Iris hem goed had zien vallen. Helaas, ze liep er ruim omheen en de helper haalde hem weg. Na dat ze weer naast me stond op het heuveltje zijn we een aantal meters richting de helper gelopen totdat ik dacht dat ze hem nu wel zou kunnen zien vallen.

Ik gaf weer het teken aan de helper en hij gooide de dummy weer de lucht in. Ik had op Iris gelet en ze had goed gekeken volgens mij. Na enkele seconden stuurde ik haar met het commando apport. Ze rende naar de valplek en dit keer was ze maar even aan het zoeken en had ze hem snel. Op de heenweg naar de inzetplek had ik al aan haar koppie gezien dat het vol zat. Het terugkomen en afgeven was dan nog even een dingetje. Ze liet hem een paar keer vallen maar uiteindelijk gaf ze hem dan toch af. Ik besloot om de tweede niet te doen.

Hond twee van mijn collega die naast me stond was aan de beurt.  Als eerste werd de dummy gegooid door de helper die schuin tegenover haar stond. Haar hond rende er op af, zag de dummy,  pakte hem op en bracht hem naar zijn vrouwtje.  De tweede dummy viel iets moeilijker.  Deze verdween ook in het hoge gras net als die van Iris.  De hond moest ook flink zoeken en de helper wilde deze ook weghalen  maar de hond zijn vrouwtje zei ” laat maar “. Na even zoeken had hij hem toch gevonden.

Nu wisselden we van plaats. De helpers werden nu voorjagers en wij helpers.  Als eerste gooide ik een dummy op voor de hond die schuin tegenover mij stond. Deze werd goed gemarkeerd,  hij rende er meteen op af, pakte hem op en bracht hem naar zijn baas.

De laatste hond markeerde hem ook goed. Rende er ook vrijwel meteen op af, hij was er iets vanaf maar toelaatbaar.  Hij pakte hem op en bracht hem ook weer naar zijn baas.

We besloten dat het na twee uur wel genoeg was  geweest voor vandaag en gingen aan de koffie.