We schrijven zondag 27 november.  Het is een beetje vies weer als mijn trainingsmaat me komt halen, maar dat mag de pret niet drukken.

We gaan weer naar dezelfde locatie als vorige week. Dit keer zijn we met 3 voorjagers en hun honden. We hebben dit keer niet de beschikking over een aparte helper.

Proef één keer, Iris en ik lopen via  het onverharde pad langs het grote veld (wat in een rechthoek ligt), bijna naar het eind bij het bruggetje, de andere twee voorjagers bleven aan het begin van dat pad staan met hun hond. Er werd voor Iris eerst een markeer opgegooid . Ik schat de afstand op een kleine honderd meter. Na even gewacht te hebben stuurde ik haar met het commando “apport”. Ze had er zin in en sprintte op de plek af waar de dummy gevallen was, pakte hem op en rende weer terug naar mij toe, ging zitten en ik kon hem aanpakken. Daarna lieten de voorjagers voor hun hond ieder drie dummy’s achter op dezelfde plek en kwamen richting mij en Iris. Halverwege stopten ze en stuurde hun hond één voor één op de dummy’s af die ze daar hadden achter gelaten.  Daarna liepen Iris en ik naar de andere hoek en de andere twee naar de hoek waar ik had gestaan. Weer gooide ze voor Iris een markeer. Dit keer was het iets dichterbij.  Ook die ging goed. De andere twee stuurde nu hun hond vanaf het bruggetje naar de dummy’s, dat ging ook goed. Toen liep ik weer terug naar de plek waar de andere twee stonden maar dit keer iets verder tot bij het hek. Een kleine moeilijkheidsgraad was dat ze dit keer het pad moest kruisen waar ik eerst had gestaan.  We hadden afgesproken dat er eerst een markeer voor haar werd opgegooid en daarna een dummy werd neergeleg zodat ze het niet zag. Wel zou dat een witte zijn. De voorjager gooide de dummy voor de markeer, zogauw ze die had gepakt lag ze de witte dummy op het pad. Iris kwam voor maar liet hem nu vallen. Ik moet toch wat meer oefenen op het stevig vasthouden.  Hierna stuurde ik haar op de dummy die er al lag. Ze ging vooruit en halverwege zag ze blijkbaar de dummy want het tempo versnelde iets. Ze pakte de dummy en kwam terug.  Voor de andere voorjagers hadden we bedacht dat de honden nu schuin over het ruige begroeide veld zouden gaan om op dezelfde plek waar ze net geweest waren de dummy te halen.  Dit was toch wel een moeilijkheidsgraad.  De eerste ging eerst langs het onverharde pad wat daar aan hun kant lag. Zijn vrouwtje kon hem afstoppen op de fluit en naar links dirigeren. Zo kwam de hond ook bij de dummy uit. Heel knap vond ik dat. De tweede hond had ook wat moeite met het ruige terrein.  Zijn baas besloot wat korter bij te gaan staan. Hij ging nu schuin door het terrein en kwam ook bij de dummy uit. Alle dummy’s waren nu binnen.

Proef twee, één van de voorjagers liep met zijn hond over het bruggetje naar de dijk die daar aan de overkant lag. Wij ( de andere twee voorjagers  ) bleven op het grote veld, tientallen meters van het water. De afstand van de inzetplek tot de valplek op de dijk  was ongeveer een honderdvijftig meter.  Afgesproken was dat eerst onze twee honden zouden gaan en daarna de hond die op de dijk bij zijn baas was naar ons op het veld.  Er waren dus best wel wat hindernissen ook. Eerst  ( voor ons dan ) over het begroeie veld, dan  door het water, dan een strook groen, dan over een greppel en dan de dijk op. Daar had de helper de dummy zichtbaar opgegooid.  Voor de hond die daar stond dus andersom.  Voor de eerste hond had zijn vrouwtje nog een dummy op het ruige veld gegooid als beloning dat hij de dummy zou hebben binnen gebracht. Ze was er vrij zeker van dat hij deze proef met goed gevolg zou afleggen. Iris kreeg dus een prachtig voorbeeld, hij rende het veld over naar het water, dook er in, zwom naar de overkant, rende over het veld naar de greppel , sprong er overheen, rende het fietspad over en de dijk op. Eenmaal op de dijk ging hij eerst even naar de helper, kreeg daar verwaaing,  pakte de dummy en kwam langs dezelfde weg weer terug. Zijn vrouwtje was al in de richting van de andere dummy gaan staan zodat hij de dummy naast haar kon afgeven en meteen door naar de andere dummy.  Deze moest hij even zoeken maar dat duurde niet lang. Toen hij hem had afgegeven mocht Iris.  Ook voor haar werd de dummy op de dijk gegooid. Ik had haar eerst even laten wachten zodat ze in zich kon opnemen waar hij gevallen was.  Daarna haar gestuurd.  Ook zij ging als een speer richting de dijk, via het veld, water, greppel en fietspad ook naar de voorjager, toen naar de dummy en kwam weer terug. Jammer genoeg liet ze hem vlak nadat ze uit het water kwam vallen en ging staan schudden. Ze pakte hem weer op maar liet hem vlak voor mij nog een keer vallen en weer schudden.  Toen pakte ze hem op en kwam hem brengen.  Daarna was de hond aan de overkant aan de beurt maar zag beneden eerst iets leukers waar hij op af ging.  Toen hij weer bij zijn baas kwam en gestuurd werd kwam hij net als onze honden maar dan in omgekeerde volgorde.  Pakte de dummy op het veld maar ging via het bruggetje weer terug.  Na dat we alledrie geweest waren liepen wij van het veld naar de dijk waar onze collega op ons stond te wachten.

Proef drie. Eenmaal weer bij elkaar bedachten we dat we de honden van de dijk zouden sturen en in het bosje links van ons de honden verloren zouden moeten zoeken. We hadden afgesproken dat de dummy’s op de rand van het bos aan de achterkant zouden liggen. Voor Iris zou de helper daar even blijven staan en een geluidje maken maar dat had hij verkeerd begrepen en misschien ook een beetje verwarrend gecommuniceerd van onze kant af. Ik stuurde Iris als eerste maar net dat zij benden was bij het bos kwam de helper er uit. Iris bleef toen bij hem in de buurt hangen dus moest hij haar even helpen.  De afstand was te ver voor mij om voor haar een commando te geven.  Toen ze hem eenmaal had kwam ze hem wel bij me brengen. Daarna draaiden we om en mocht ze nog een markeer ophalen.  De tweede hond had geen problemen met de proef en terwijl hij aan het zoeken was legde zijn vrouwtje een dummy wat verder op de dijk zodat hij die kon gaan halen als hij terug was. Hij kwam het bos uit met de dummy, rende de dijk op en gaf de dummy af bij zijn vrouwtje.  Hierna gaf zijn vrouwtje hem de lijn en daar ging hij weer een aantal meters.  Dummy gepakt en bij vrouwtje afgegeven.  Hond drie mocht ook zijn proef doen. Rende naar beneden en hup het bos in.  In eerste instantie dachten wij dat hij met een paar andere honden aan de zijkant aan het spelen was maar dat bleek een andere te zijn. Na enkele minuten kwam hij het bos uit met de dummy en bracht hem naar zijn baas.

Proef vier. Nu mocht ik als helper fungeren.  We waren naar beneden gelopen en aan de overkant van het fietspad heb je ook een ruig begroeide strook van een meter of dertig breed en zo’n honderd meter lang. Hier heb ik zes dummy’s in gegooid en de honden moesten ze stuk voor stuk gaan zoeken. Iris was als laatste. De eerste drie waren redelijk snel gevonden.  De vierde ging ook nog wel maar de vijfde werd al wat moeilijker. De  baas moest even meelopen want in eerste instantie ging de hond niet diep genoeg het veld in. Na even zoeken had de hond hem gevonden. De laatste moest Iris zoeken. Zij ging wel diep maar kwam toch na een poosje leeg terug. Toen ben ik ook met haar een stukje meegelopen maar toen ze weer voor me uit ging ben ik blijven staan. Toen ze hem had ben ik terug gelopen naar de plaats vanwaar ik haar had gestuurd.  Nu ging ze een beetje lopen klooien.  Ze liet de dummy vallen en ging staan graven. Wellicht een muis of mol die haar aandacht trok maar dat mag natuurlijk niet als je aan het werk bent.  Na dat ze hem na wat geklooi weer had opgepakt en naar mij had gebracht zijn we gestopt. Het was weer mooi geweest zo. Vergeleken met vorige week vond ik dat mijn hond lekker gewerkt had.

Het was weer tijd voor de koffie met koek.