Onze lieve Sjerrie is niet meer
met groot verdriet maar ook in vrede hebben wij vandaag op 7 januari 2019 onze poes Sjerrie op de leeftijd van 21 jaar en 9 maanden in laten slapen. Wij zagen aan haar dat haar lichaam op was en moeite had met eten.
Natuurlijk gaan wij haar vreselijk missen ! Lieve Sjerrie, rust zacht meis en speel maar fijn met je zusje Steffie in de dierenhemel !
——————
Onze Sjerrie is geboren op een boerderij op 14 april in 1997. Ze leefde de eerste weken tussen de koeien . Haar moeder had de kittens eerst verstopt in het hooi en de boerin mocht er in eerste instantie niet bij komen want dan werd mama boos. Het was dus een echte boerderij kat die die voor de muizenvangst was. De laatste twee weken voor ze naar de eigenaren mochten heeft de boerin ze in de huiskamer gehad om wat te socialiseren . Toen de katjes nog tussen het hooi zaten en aan het begin dat ze in huis werden opgenomen zijn we wezen kijken. Toen ze mee mochten met de eigenaren waren er nog twee katjes over die we toen allebei hebben genomen. De eerste jaren hier in huis waren ze erg schuw en bij iedere keer dat de bel ging doken ze weg in een hoekje. We noemden ze Steffie ( Graaf , om dat ze altijd maar zat te graven in de kattenbak ) en Sjerrie ( om dat die een beetje de kleur had van Sjerry vond ik ) . Ze werden eigenlijk steeds huiselijker en minder schuw. Steffie was de bijdehandste van de twee. Telkens als Sjerrie in haar rieten stoeltje op haar kussen lag kwam Steffie haar er uit pesten. Sjerrie is eigenlijk tot de dood van Steffie ( 14 jaar ) een ietwat bang poesje gebleven. Toen Steffie overleden was bloeide Sjerrie helemaal op en ontpopte zich als een ware directrice . Wij waren haar personeel en telkens als mevrouw een kik gaf stonden wij al voor haar klaar. Meestal ging het om eten of mevrouw wilde gewoon aandacht. Steffie en Sjerrie zijn altijd al vrij lichte poesjes geweest maar op het eind woog Sjerrie nog maar net 2 kg. De kracht van Sjerrie was dat haar hart maar bleef kloppen. We zagen haar de laatste paar weken een beetje aftakelen. Het begon met minder eten maar toen we haar rosbief gaven begon ze ook weer aan het gewone eten te peuzelen. Ze plaste naast de kattenbak in plaats van er in en ook in de kamer werd het haar toilet. Nu vonden we dat niet zo’n ramp maar we hadden van een vriendin gehoord dat als ze dat eenmaal doen zich niet prettig voelen. Ze sprong nog wel op de bank want dat was eigenlijk haar plekje om te slapen, de rugleuning dan. Op een gegeven moment begon ze een beetje met haar bekje te trekken. De dierenarts had al eerder geadviseerd om als ze iets zou krijgen er gezien haar hoge leeftijd niets meer aan te doen. Toen ze met haar kopje bleef trekken hebben we met het gezin besloten haar maar in te laten slapen en dat is dus gisteren gebeurd. Om haar in de reisbanch te leggen spartelde ze niet eens meer tegen wat ze toen ze gezond was nog wel deed. Het was net of ze er vrede mee had. De dierenarts heeft haar nog wel gecontroleerd en ontdekte in haar kaak een tumor, vandaar dat ze met haar kop trok vanwege dat vervelende pijnlijke gevoel van de tumor waarschijnlijk. Na haar eerste slaapprikje was ze zo vertrokken , er was geen weerstand meer van Sjerrie.
Lieverd, ondanks dat we Yeda nog hebben is het toch stil in huis. Je laat een behoorlijke leegte achter 😢😢
Reacties
Onze lieve Sjerrie is niet meer — Geen reacties
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong> <img src="" alt="" class="" width="" height="">