Bono was onze allereerste Golden retriever en we hebben spijt dat we dit heerlijke ras niet veel eerder hebben ontdekt.

Het kwam eigenlijk zo: Astrid wilde een hond.

Ik hoefde in het begin eigenlijk niet zo nodig. Maar goed, als er dan toch een moest komen dan moest het niet zo’n klein keffertje zijn. Sorry voor de mensen die hier wel van houden. Het moest een sociale hond, een beetje een middelmaat, beetje stoer mocht wel maar toch ook wel super lief zijn.

Waar kom je dan uit? Juist, bij een Golden retriever.

We hebben ons eerst goed verdiept in dit ras. Hij is gek op water, heeft wel wat beweging nodig en moet ook zo nu en dan getrimd worden. Nou, dat leek ons allemaal geen probleem. Voorwaarde van mij was wel dat het hele gezin er achter stond want ik wilde niet dat het dier op wat voor manier dan ook niet gewenst zou zijn. Oké, deze beslissing was genomen.

We wilden een hond bij een goede fokker vandaan die aangesloten was bij de GRCN dus heb ik eerst met de secretaris van de vereniging gebeld. Zij zou een jaarboek opsturen met de daarbij aangesloten fokkers en een briefje erbij doen met een telefoonnummer van een fokker die op dat moment een nestje zou krijgen en die redelijk bij ons in de buurt (ongeveer drie kwartier rijden) was. “Liesbeth Berkhout” kreeg ik te horen aan de andere kant van de lijn.

“Uhhhhhhh ja, met Jan van Kalken. U verwacht een nestje en ik zou graag op de lijst komen te staan voor een pup. Prima,u bent nr 7 op de lijst. Wilt u een reutje of een teefje. Nou uhhhhhhh we dachten een reutje stamelde ik. “We willen wel even kennis met u en uw gezin maken.“ zei Liesbeth. Zo gezegd zo gedaan, we maakten een afspraak. We hebben kennis gemaakt met Liesbeth, Ronald en mama Pam, een schat van een Golden die meteen onze aandacht kwam opeisen.

Na een paar weekjes werd het nest geboren en had ik Ronald aan de lijn. Wij kwamen in aanmerking want er waren een teefje en drie reutjes geboren. Yeahhhh we konden ons geluk niet op en meteen een afspraak gemaakt om over twee weken te komen kijken.

Wat een moppies lagen daar in die werpkist en wat was mama zorgzaam voor haar kinders! Na twee weken gingen we weer, en twee weken later weer. Toen werd er ook meteen de naam doorgegeven voor op de stamboom.

Acht weken was die schat toen we hem mochten halen, en wat waren we gelukkig met dit mooie mannetje. Het was een heerlijk ondernemend ventje wat door de fokkers beslist niet als sappie werd beschouwd. Wij hebben het geweten. Het was ook geen sappie, maar een heerlijke ondeugende golden zoals hij ook hoorde te zijn.

Martijn, onze zoon, heeft twee cursussen met hem gedaan en toen heeft hij hier echt hond mogen zijn. Hij was gek op eten, het maakte eigenlijk niet uit wat. We hebben heel wat uit dat brutale bekkie van hem moeten halen tot zelfs pakken vla, bekers yoghurt en ja, zelfs frituurvet aan toe.

Kortom, Bono was een geweldige lieve Golden die we voor geen goud hadden willen missen en bij hem onze liefde voor dit geweldige ras is ontstaan!! Ik zeg was want Bono is helaas op 8 jarige leeftijd overleden aan die vreselijke ziekte die veel golden retrievers overkomt.

Toch zal onze volgende hond weer een Golden zijn!! Liesbeth en Ronald, nogmaals bedankt voor deze grote lieve ondeugende vriend!

Meer foto’s van Bono zie je in het Fotoalbum van Bono.

Onze Bono is helaas overleden op 

10-10-2010